Regelgeving voor gentechnologie

Dit artikel gaat over planten. Voor dieren zie Genetische technologie

De regelgeving voor de toepassing van gentechnologie op plantaardige voedingsmiddelen voor mens en dier, verschilt sterk per land. In de Europese Unie is de regelgeving vrij strikt, terwijl veel landen zoals Brazilië en China GGO-teelt per geval toestaan. De Verenigde Staten, Canada, Libanon en Egypte gebruiken het OESO-concept “wezenlijke gelijkwaardigheid”^[2] als uitgangspunt bij het beoordelen van de voedselveiligheid. Andere landen zoals Rusland, Noorwegen of Israël staan de invoer van GGO-levensmiddelen toe mits vergunning, maar verbieden de teelt ervan. Nog andere, zoals Japan en Zuid-Korea, hebben beperkingen voor de teelt, ook al werden er in het land nog geen GGO-gewassen geproduceerd. De meeste landen die de teelt van GGO's verbieden, stonden in 2014 wel GGO-onderzoek toe.^[3] De teelt van GGO-gewassen komt voor het overgrote deel voor rekening van slechts enkele gewassen in hooguit een vijftal landen.

1. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam VS65
2. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam agbiotechnet
3. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam researchgov